Velsen – De Vissenloop was een groot succes. Heerlijk wandelweer, 2500 deelnemers en 100.000 euro bij elkaar gelopen voor KWF. Een van de deelnemers was onze verslaggever Ingeborg Baumann. Zij vertrouwde haar ervaring toe aan het papier. De wandelfoto’s zonder onderschrift zijn gemaakt door Erik Baalbergen.
Ik heb een abonnement op de gezelligste sportschool van IJmuiden waar ik regelmatig kom. Om koffie te drinken. Ik heb een paar wandelschoenen aangeschaft aan het einde van de eerste lockdown. Nooit ingelopen. Maar ik was bij de aftrap van de Vissenloop 2022, interviewde enthousiaste en lieve vrijwilligers en tikte wervende artikelen. Dan raak je betrokken natuurlijk, dus ik gaf me op. Het zou tenslotte een groot feest en supergezellig worden en het doel lag me heel nauw aan het hart. Ik mocht blij zijn dat ik nog kón lopen!
Had ik een paar dagen voor de Vissenloop nog stiekem het plan om zogenaamd te struikelen en manmoedig glimlachend van het startpunt bij het BUKO stadion de 500 meter naar mijn huis te strompelen, dát kon ik niet maken. Ook al niet omdat het plan van Hospice de Heideberg om als groep te lopen werd opgepakt en dan kan je niet achterblijven als vrijwilliger. ‘Een goed doel dat loopt voor een ander goed doel, zo doen we dat in Velsen!’ zou ook prima staan op de sociale media en sponsoren aantrekken. Hup in de benen dus!
Na heel lang nadenken of ik al dan niet een vest, een jas, een rugzak zou meenemen en toch maar gewoon de sneakers in plaats van de best wel lelijke wandelschoenen aangetrokken te hebben meldde ik me bij het Buko stadion. Iedereen natuurlijk helemaal vol goede moed dat ze het varkentje wel even zouden wassen en ik kwam mensen tegen die veertig kilometer zouden gaan lopen waarvan ik het echt niet verwachtte. Ik ging dus nog maar even op een witte leeuw zitten nu het nog kon. Maar inderdaad, het werd al gauw een feest. Nog voor de pont stonden we al te hossen en mee te zingen met ‘Geniet van het leven want het duurt maar éven’ en ‘Als ze me missen dan ben ik vissen’. In polonaise de pont op. En dan ben ik een type dat zoiets ontroerend vindt. Mooi dat mensen zich zó verbonden voelen.
Na de pont volgde een rustige wandeling tot aan hét highlight van de Vissenloop 2022. Zeesluis IJmuiden, onze trots, glorie en bron van lichte ergernis dat we er niet over kunnen rijden voorlopig. Maar lopen kon wel en dat was best een speciaal gevoel. Het scheepvaartverkeer ging natuurlijk wel gewoon door dus ontstond enige paniek toen bellen gingen rinkelen en een uiterst vriendelijk meneer ons maande om even door te lopen. Bij SHIP stond gelukkig Koning Willem-Alexander in vol ornaat te wachten en kon een sanitaire stop worden gemaakt. In de rij ook een stel dat ik niet verstond maar ik zag dat ze het allemaal erg leuk vonden. Ze kwamen uit Istanbul en woonden sinds 2 jaar in IJmuiden. ,,Very nice town, lieve mensen, veel leuke dingen hier.’’ Ontroerend momentje nummer twee. Geweldig toch, meedoen met een lokaal evenement voor een goed doel?
Het laatste eind ging via Julianakade en Watertorenpad richting Marktplein. Al van verre hoorde ik de muziek en mensen langs de kant die aanmoedigden: ‘Succes he, zet hem op!’ Ik voelde me een beetje een held. De hele lange Nieuwstraat stond vol met gezellige kraampjes maar ja, ik moest dóór natuurlijk. Ik liep al achteraan want de vrijwilligers van De Heideberg weten van wanten. Plein 1945 was één groot feest. Zelden zoveel vrolijke en blije mensen bij elkaar gezien, ontroermoment drie. Maar toen iemand me vroeg om een dansje te maken voor de letters .IJMUIDEN moest ik toch echt afhaken. Ik wilde wel maar m’n voeten deden zo’n zeer. De halve kilometer naar mijn huis haalde ik nog net. En tóch: volgende keer ga ik voor de 15 kilometer! Denk ik.