IJmuiden – In onze editie van 20 januari publiceerden wij een interview met de 90-jarige Lyda Semeyn uit Velserbroek. Zij vertelde over de explosie van het munitiedepot in Beverwijk op 12 juli 1945, waarvan ze zelf ooggetuige is geweest. Zij en haar broer wisten zich tijdig in veiligheid te stellen, maar herinneren zich de gebeurtenis nog alsof het gisteren was. In het artikel is een storende fout geslopen. Het betreft de naam van haar vader, die onjuist vermeld stond. Zijn naam was Jac. de Weijer en naar hem is in Beverwijk ook een straat vernoemd.

Kort na onze publicatie ontving de redactie van deze krant een handgeschreven brief van de eveneens 90-jarige Ada Rollenberg-Böhm uit IJmuiden. Ze werd geraakt door het verhaal van Lyda Semeyn, omdat ze een soortgelijke ervaring meemaakte in haar eigen woonplaats, nota bene een dag na de explosie in Beverwijk. Als meisje van ongeveer veertien jaar woonde ze destijds aan de Gerard Doustraat, maar op die bewuste dag was ze iets verderop, in de woning van haar oom en tante aan de Tuindersstraat. Ze vertelt: ,,Ik was aan het oppassen op hun zoontje. Het jongetje zal toen een jaar of twee geweest zijn. Mijn oom en tante waren naar het PEN-gebouw toe, het pand waar later het Witter Theater kwam. Mijn oom werkte daar, ik denk dat er die dag een feestje was.’’ Terwijl Ada op het jongetje paste, kwam een vriendin van haar op visite.

Na het bezoek liet ze het meisje via de achterdeur naar buiten. ,,Zij ging de poort uit en ik deed die achter haar op slot. Daarna ging ik via de keukendeur weer naar binnen en deed ik die ook dicht. Op dat moment klonk er een enorme knal. Die was zo hard, dat de glas-in-loodramen in de voorkamer helemaal bol stonden vanwege de luchtdruk.’’ De peuter waarop ze paste schrok wakker en zelf zette Ada het op een gillen, zo bang was ze geworden. ,,Ik heb schijnbaar zo hard gegild, dat een buurmeisje uit de Cypressenstraat het hoorde en over de schutting klom. Ze vroeg om de achterdeur open te doen en ze heeft ons toen uiteindelijk allebei meegenomen naar haar huis om ons te kalmeren.’’ Toen in 2000 een hele woonwijk in Enschede met de grond gelijk gemaakt werd door een vuurwerkexplosie, kwamen de herinneringen aan die gruwelijke ervaring in IJmuiden weer boven. En nog altijd is mevrouw Rollenberg-Böhm bang van vuurwerk. ,,Siervuurwerk vind ik prachtig om naar te kijken, maar ik zie elk jaar weer op tegen die bomgeluiden die je hoort.’’

Foto:

Het interview met Lyda Semeyn stond op 20 januari in de Jutter|Hofgeest. Foto: Raimond Bos