Velsen-Noord – Ruim een eeuw geleden werd de basis gelegd voor de Koninklijke Nederlandse Hoogovens en Staalfabrieken NV. Het bedrijf groeide uit tot een van de belangrijkste werkgevers in de regio Kennemerland. De naam Hoogovens verdween van de gevels toen in 1999 een fusie met British Steel werd gerealiseerd. Vanaf dat moment ging de staalfabriek onder de naam Corus verder. Weer later, in het voorjaar van 2007, nam het uit India afkomstige Tata Steel het bedrijf over en veranderde opnieuw de naam. Toch koesteren veel mensen nog altijd de naam Hoogovens, waaraan ze dierbare herinneringen hebben. Zo ook de 64-jarige Peter Uiterwijk Winkel. De geboren IJmuidenaar werkte ruim 44 jaar voor de Velsense staalfabriek en heeft in een slaapkamer van zijn woning in Velsen-Noord een klein museum met allerlei zaken die iets met het bedrijf te maken hebben.

Peter Uiterwijk Winkel komt uit een echte Hoogovensfamilie. Zijn vader werkte er, net zoals zijn opa dat deed. ,,Opa moet de opbouw van het bedrijf nog meegemaakt hebben’’, rekent hij vlug uit. Zelf nam hij afgelopen november afscheid van het staalbedrijf. In zijn laatste functie was hij er als leidinggevende verantwoordelijk voor het keuren van de kranen op het bedrijfsterrein. ,,Maar men koos ervoor om dat onderdeel uit te besteden. Ik kreeg een nieuwe chef met andere ideeën. Toen vond ik het mooi geweest en heb ik er een punt achter gezet.’’ Toch komt hij nog regelmatig op het terrein van Tata Steel. Zo’n zestien jaar geleden meldde hij zich namelijk als vrijwilliger aan bij wat toen Corus Stoom IJmuiden heette. Inmiddels is deze vereniging omgedoopt tot Hoogovens Stoom IJmuiden. De vrijwilligers onderhouden de stoomtrein en laten die elk jaar een aantal malen over het terrein rijden. Dit jaar werden alle ritten geannuleerd vanwege het coronavirus, maar normaal gesproken gaan er per rit ongeveer 220 passagiers mee voor een boeiende rit langs de fabrieken van het staalbedrijf. Peter is verantwoordelijk voor alles op en rond station Velserbosch, het vertrekpunt van de treinritten. Hij vertelt: ,,Voorheen ging de kaartverkoop handmatig, toen hadden we er veel meer werk aan. We moesten destijds ook alle passagiers om een Identiteitsbewijs vragen. Dat hoeft nu niet meer. Door de digitale kaartverkoop staan alle gegevens al in de computer. Passagiers moeten wel altijd een identiteitsbewijs bij zich hebben, want er kan wel op gecontroleerd worden.’’

Jubileumboek

Jaren geleden kreeg Peter via kennissen het jubileumboek van zijn eigen opa in handen. Vanaf dat moment is hij allerlei zaken gaan verzamelen die met Hoogovens te maken hebben. Hij haalt het boek uit de kast en vertelt: ,,Het is een fotoalbum met bij alle foto’s een handgeschreven toelichting. Echt heel mooi gemaakt.’’ Hij ging vervolgens op zoek naar nog meer herinneringen. Dat leverde soms iets op, maar soms werd hij ook teleurgesteld. ,,Ik vroeg aan mijn oom waar het tegelbordje van opa was gebleven. Iedereen kreeg in die tijd zo’n bordje, dus dat van hem had er ook moeten zijn. Maar ik kreeg te horen dat het was stukgevallen. Daar was ik wel goed ziek van.’’ Uiteindelijk slaagde Peter er wel in om een soortgelijk tegelbordje te bemachtigen, dat ooit toebehoorde aan een oom van zijn vrouw Lina. 

Aan de wand hangt ook een bijzonder schilderij. Een ploeg werknemers van Walserij West is vereeuwigd op het witte doek. ,,Zie je die man rechts? Dat was mijn vader. Uiteindelijk gaat zo’n fabriek een keer dicht en dit schilderij bleek ergens in een kantoor te hangen. Ik hoorde via iemand van het bestaan ervan en nu hangt het hier.’’ Wie de kamer rond kijkt, valt van de ene verbazing in de andere. Een rij met blikjes frisdrank, waarop het logo van de staalfabriek te vinden is, prijkt naast een reeks doosjes met kaartspellen. Ook verschillende horloges liggen keurig uitgestald op een plank. ,,Als ze een veilig jaar achter de rug hadden, gaven ze wel eens zo’n horloge uit, om de veiligheid op het bedrijfsterrein nog verder te stimuleren.’’

Scheermesjes, sigaren, stropdassen, in de loop der jaren verschenen er veel verschillende memorabilia met het logo van Hoogovens erop. Veel heeft Peter er inmiddels kunnen bemachtigen. ,,Er is zo veel, maar je weet nooit precies wat er allemaal is. Er bestaat geen boek van, dus ik heb geen idee wat ik nog mis.’’ 

Gevraagd naar de meest dierbare items in de collectie noemt hij het jubileumboek van zijn opa en het schilderij waarop zijn vader te zien is. Maar ook enkele sets van kop en schotel, afkomstig van het directiekantoor, zijn heel bijzonder. ,,Daar waren er niet zo veel van. Ik kreeg ze van mijn vroegere chef Gerard Kroon. Hij wilde ze alleen wegdoen als ze naar iemand zouden gaan die er ook echt iets mee deed.’’ 

Even later tovert Peter nog een ander pronkstuk uit zijn verzameling tevoorschijn. ,,Kijk, dit is een manchetknoop die gedragen werd door de terreinpolitie. Deze heb ik dankzij Alex van Luijn kunnen bemachtigen. Hij had ze op internet gezien.’’ Zelfs een originele slagstempel van Hoogovens, waarmee gereedschap van het bedrijf voorzien werd van een merkteken, heeft hij in zijn bezit. ,,Daar is er maar eentje van gemaakt. En ik heb ook een tijdklok in mijn bezit. Daarmee gingen de terreinbewakers vroeger langs de prikklokken, om te controleren of er niet mee werd gesjoemeld. Ik kocht deze tijdklok voor twintig euro van een neef van mijn vrouw.’’ 

Peter en Lina hebben zelf twee volwassen kinderen, een dochter en een zoon. ,,Mijn zoon interesseert zich niet voor deze spullen, maar mijn dochter wel. Zij heeft al belangstelling om het later over te nemen.’’ (Tekst en foto: Bos Media Services)