IJmuiden – In het jaar 1858 vond in de Franse stad Lourdes een gebeurtenis plaats die tot op de dag van vandaag tot de verbeelding van velen spreekt. De toen veertien jaar oude Bernadette Soubirous verklaarde dat een ‘witte dame’ aan haar was verschenen. Niet eenmaal, maar uiteindelijk achttien keer in een tijdsbestek van ongeveer vijf maanden. Het moet de Heilige maagd Maria zijn geweest, die daar aan het meisje verscheen. Sindsdien is Lourdes een bedevaartsoord dat jaarlijks door miljoenen mensen wordt bezocht. Vaak sturen de bedevaartgangers een kaartje naar het thuisfront en het zijn die specifieke, in Lourdes geposte kaarten, die door IJmuidenaar Hans Lammers worden gespaard. Van een aantal specifieke jaren heeft hij echter nog geen enkele kaart in zijn bezit. ,,Die liggen ongetwijfeld nog ergens bij iemand op zolder. Ik hoop ze door dit artikel in de krant te kunnen vinden.’’

Jarenlang werkte Hans Lammers voor de gemeente Velsen bij de afdeling openbare werken. Hij was verantwoordelijk voor het onderhouden van het openbaar groen in Velserbroek. Ongeveer twaalf jaar geleden maakte hij de overstap naar de facilitaire dienst van de Rabobank, maar inmiddels is hij sinds enkele maanden weer terug in het groenonderhoud. ,,Ik werd boventallig door een reorganisatie en nu werk ik weer voor de gemeente Velsen. Niet meer in Velserbroek, maar nu in IJmuiden.’’ Het is inmiddels negentien jaar geleden dat Hans, nu 63 jaar oud, door een collega bij de gemeente Velsen werd benaderd met de vraag of hij belangstelling had om mee te gaan naar Lourdes. ,,Die vraag kwam van Ton Joosten, hij is de beheerder van de Lourdesgroep Santpoort. In eerste instantie was ik niet zo geïnteresseerd, maar uiteindelijk ben ik toch op zijn uitnodiging ingegaan. En ik vond het geweldig. Sindsdien ga ik elk jaar, ik ben er nu negentien keer geweest. Eén jaar heb ik overgeslagen, toen is mijn vrouw met onze dochter Marjorie gegaan. Maar ik ben ook een keer twee keer in een jaar tijd geweest, één van die reizen maakte ik samen met een groep van acht nonnen uit een klooster.’’ Inmiddels heeft Hans zich ontpopt tot de huisfotograaf van de groep. Tijdens een groepsreis naar Lourdes maakt hij de hele week foto’s, waarvan hij bij thuiskomst een boekje maakt voor de pelgrims. Ook maakt hij een film, die tijdens de traditionele reünie aan de groep wordt vertoond. Het duurde destijds niet lang voordat de passie voor de reizen naar Lourdes oversloeg op zijn familieleden. ,,Niet alleen mijn vrouw en dochter Marjorie zijn geweest, ook dochter Melanie maakte inmiddels de reis, evenals de in 2009 overleden schoonmoeder van Hans. ,,En kleindochter Sharon is er inmiddels ook geweest.’’

Dat iedereen zo enthousiast is geraakt over de reis naar Lourdes, verbaast hem niet echt. ,,Ik heb nog nooit iemand gesproken die het daar niet naar zijn zin heeft gehad. En het mooie van onze groep is dat het altijd een mooie mix is van bekenden en nieuwe gezichten. We gaan altijd met ongeveer zestig mensen en daarbij hanteren we de regel dat er altijd twintig nieuwe deelnemers bij moeten zijn. Nog eens twintig mensen zijn al eens eerder geweest en de laatste twintig zijn mensen die elk jaar mee gaan. Het verslag voor op de website wordt altijd geschreven door iemand die voor het eerst meegaat. Zo krijg je elk jaar weer een ander verslag. Ik heb zelf destijds ook het verslag mogen schrijven, toen ik voor het eerst meeging.’’ Hans koestert mooie herinneringen aan de reis, maar ook een verdrietige gebeurtenis staat in zijn geheugen gegrift. ,,Mijn schoonmoeder was ook een echte Lourdesfan . Ze heeft in 2009 twee keer een hartstilstand gekregen, terwijl ze daar was. De eerste keer heb ik haar persoonlijk kunnen reanimeren, ze is toen nog twee dagen bij de groep geweest. De tweede keer dat het gebeurde, heb ik haar weer gereanimeerd, maar helaas. Ze raakte in een coma en is uiteindelijk terug in Nederland gestorven.’’ Voor Hans is de jaarlijkse reis naar Lourdes een samenspel van vakantie en nuttige tijdsbesteding/bezinning. Voor alle deelnemers maakt hij vooraf naamkaartjes, die hij aan gele koordjes bevestigt. Daardoor zijn de deelnemers aan deze groep goed herkenbaar. Ook voor alle rolstoelen maakt hij naamkaartjes. ,,Die rolstoelen worden vanuit de Vereniging Nederlandse Bedevaarten geregeld en staan al klaar bij aankomst. Ze worden vervolgens op de persoon afgesteld en daarna gaat er een naamkaartje op, zodat iedereen de hele week een vaste rolstoel heeft. Dan hoef je niet steeds alles opnieuw af te stellen.’’

Het bestuur van de Lourdesgroep stuurt vanuit de Franse stad elk jaar ansichtkaarten naar alle deelnemers van het jaar ervoor, die er niet bij zijn. Het zijn dergelijke kaarten, die Hans is gaan sparen. Niet per definitie van deze groep, het kan ieders kaart zijn, die uiteindelijk in zijn collectie belandt. Immers, elk jaar wordt Lourdes door miljoenen mensen bezocht en er worden vanuit die locatie ook heel wat ansichtkaarten verzonden. ,,Er moet een postzegel op zitten en een jaarstempel’’, legt Hans uit. Onder die voorwaarden neemt hij de kaarten op in zijn collectie. Maar als hij één van de zes albums vol kaarten toont, blijkt al snel dat hij ook nog wat andere bijzonderheden heeft verzameld. Postzegels uit Lourdes, affiches, mooie ansichtkaarten die geen poststempel bevatten, ook dergelijke zaken koestert hij. Heel bijzonder is de brief, die hij ontving van bisschop Simonis, als dank voor de toegestuurde foto’s. ,,Ik heb Simonis twee keer tijdens zo’n reis meegemaakt.’’ Compleet is een verzameling als deze natuurlijk nooit. Regelmatig worden nieuwe ansichtkaarten in omloop gebracht en je zou ze ook nog kunnen rangschikken naar het land waarheen ze zijn verzonden. Vooralsnog houdt Hans het vooral bij een indeling op jaartal. Hoewel hij de trotse bezitter is van  kaarten uit 1901, ontbreken exemplaren uit vijf recentere jaren. Het zijn 1919, 1941, 1944, 2008 en 2009. ,,Soms worden op Marktplaats kaarten aangeboden. Die koop ik wel eens, maar ik geef er geen tientallen euro’s voor, hoor.’’ Naast al het kaartenspektakel komen er ook wel eens beeldjes van Bernadette op Hans’ pad (zie foto) en ja, die neem je dan toch even mee! Tussen hem en Ton is in de loop der jaren een hechte vriendschap gegroeid. Samen met nog twee vrienden gaan ze regelmatig op pad. Niet alleen naar Lourdes, maar ook naar andere plekken. Hoogtepunt was toch wel het bezoek aan het klooster in Nevers. Daar ligt Bernadette gebalsemd en volledig intact opgebaard. En: ,,Overal ter wereld staan tegenwoordig replica’s van Lourdesgrotten. De kaarten daarvan spaar ik ook. We hebben een appgroepje om onze reizen te plannen. Als we vinden dat het tijd is om weer eens te gaan, sturen we elkaar daar een bericht.’’

Wekelijks op dinsdagochtend (09.00 tot 11.00 uur) en daarnaast elke tweede zaterdag van de maand (09.00 tot 12.00 uur) wordt achter de Naaldkerk in Santpoort oud papier ingezameld. De opbrengst daarvan wordt gebruikt om de kosten voor de reis naar Lourdes te dragen, als een deelnemer daartoe zelf niet voldoende in staat is. Die kosten bedragen ongeveer 800 à 900 euro, inclusief de vlucht en het verblijf in een hotel. Mensen kunnen ook als hulpkracht mee, dan geldt uiteraard een aangepast  bedrag. Weliswaar levert oud papier tegenwoordig niet meer zo veel op als voorheen, maar: ,,Elke honderd euro die we daarmee kunnen inzamelen, is meegenomen. Ik hoop daarom dat mensen hun oud papier aan ons willen doneren.’’ 

Mensen die oude ansichtkaarten uit Lourdes hebben en die weg willen doen, kunnen contact opnemen met Hans Lammers via hanslammers5@gmail.com of kaarten bij hem in de brievenbus doen aan de Zandkuil 9 te IJmuiden. Bellen kan ook: 06 37645550. 

Verdere informatie over de reizen naar Lourdes is op www.lourdesgroepsantpoort.nl te vinden.  (Tekst en foto: Bos Media Services)