In deze rubriek staan we stil bij een typisch IJmuidens onderwerp aan de hand van een foto en naar aanleiding van de actualiteit, een stukje geschiedenis, een bijzondere gebeurtenis, een evenement of gewoon een van de mooie taferelen die IJmuiden biedt. In deze aflevering aandacht voor aalscholvers aan de kant.

Door Erik Baalbergen

Tijdens wandelingetjes over de kade langs de vishallen op een vroege morgen in het weekend kom ik zelden meer tegen dan enkele verdwaalde viskisten, kronkelende waterslangen, grofgebekte meeuwen, en bijvangsten als boomstronken en door overgesubsidieerde milieufreaks in zee gedumpte rotsblokken. Zo af en toe kan ik nog wel ‘ns een medekantjespikker of een bemanningslid van een aangemeerde viskotter begroeten.

Kantklevers

Enkele weken geleden, op een vroege zondagmorgen, zie ik al vanuit de verte een hele rij aalscholvers aan de kant zitten. In deze tijd van sluisblokkades moet ik meteen denken aan demonstranten. Maar dit zijn geen sluisklevers, hooguit in het zwarte (veren)pak gestoken kantklevers. Ze staan hier wel langs de kant, maar dan zonder spandoeken, megafoons, kettingen, tubes lijm en politiebewaking.

Drogen

Hoewel de aalscholver een watervogel is, staan ze toch vaak aan de kant. Meestal met gespreide vleugels, niet om toekijkers te zegenen, maar om hun vleugels te drogen in de zon of wind. Het vleugeldrogen is nodig omdat de aalscholver, in tegenstelling tot veel andere watervogels, geen waterafstotend verenkleed heeft. Dat heeft zo wel weer z’n voordeel. Zonder de opwaartse druk van een waterafstotend verenkleed, kan de aalscholver langer dan veel andere vogels onder water blijven voor het vangen van lekkere verse vishapjes.

Vissen

Ik hoef me niet lang af te vragen wat de bijna dertig aalscholvers op de foto aan het doen zijn. Ze drogen in elk geval niet hun vleugels. En ze zullen het vast niet hebben over vroeger, de slecht presterende auto van Max, de toestand in de wereld en de laatste nieuwtjes en roddels. Als ik de groep iets langer bekijk, zie ik dat er af en toe eentje het water induikt en met een vis in de bek bovenkomt, deze verorbert en weer een plekje aan de kant zoekt. De afgewerkte vis laat je er aan de achterkant gewoon weer uit lopen. Geen handhaver die je daar een boete voor geeft. Zo kom je als aalscholver de dag wel door en wordt de inwendige vogel tevreden gehouden.

Paparazzo

Als ik langzaam verder loop, schuift de groep mee. De dichtstbijzijnde zwartjassen vliegen verstoord op maar sluiten gewoon weer achteraan. Bij het eerstvolgende aangemeerde schip haakt de groep af. Even later zie ik er vele op het stukje kade waar tot onlangs het havenkantoor heeft gestaan. Dit stukje kade is nog steeds afgehekt, in afwachting van de sloop. Lekker puh, zullen de aalscholvers denken. Daar kan die vogelpaparazzo niet komen!

Op de foto:
Kantklevende aalscholvers bij de Vissershaven. (Foto: Erik Baalbergen)