Santpoort – Vrijdag zijn in de muziektent aan het Broekbergenplein Olav Molenaar en Florianne Bultje gehuldigd. Allebei komen ze uit Santpoort en allebei wisten ze dit jaar Olympisch zilver te veroveren. Roeier Olav deed dat als lid van de Holland Acht tijdens de Olympische Spelen, zwemster Florianne op de Paralympische Spelen bij de 4x100m wisselslag.

Door Raimond Bos

Met een hartelijk ‘bienvenue’ opende presentator Jan van der Meulen vrijdagmiddag om 17.00 uur de bijeenkomst en legde hij meteen de link naar Frankrijk, waar dit jaar de Olympische Spelen en Paralympische Spelen plaatsvonden. Hij haalde de twee Santpoortse sporthelden direct naar voren om ze kort te kunnen interviewen over hun prestaties. Daarbij werden op een tv-scherm de beelden vertoond van het moment waarop ze de prestaties leverden die met het zilveren eremetaal werden bekroond.

Singapore en Los Angeles

Belangrijke vraag: wat betekent Santpoort voor ze? Florianne (‘Floor’ voor vrienden en bekenden): ,,Het is een fijn dorp om in te wonen. Mijn vader is fysiotherapeut, dus ik word veel herkend op straat.’’ Tegenwoordig woont Florianne overigens in Amersfoort, waar ze traint op hoog niveau. Voor Florianne had de presentator nog een extra verrassing in petto: een videoboodschap van haar trainer Bram Dekker. ,,Hij betekent heel veel voor mij’’, reageerde ze. Florianne is van plan om deel te nemen aan het wereldkampioenschap van 2025 in Singapore en wil aansluitend ook deelnemen aan de volgende Paralympische Spelen, die in 2028 zullen plaatsvinden in Los Angeles, California.

Geen Amerikaanse ambities meer

Olav Molenaar heeft in het verleden bij de plaatselijke voetbalclub Terrasvogels op de grasmat gestaan, maar hij bleek uiteindelijk zijn draai beter te kunnen vinden in het roeien. Olav: ,,Met mij op het veld was het meer een 10 tegen 10-situatie dan 11 tegen 11.’’ Dat de Holland Acht het tegen de ploeg uit het Verenigd Koninkrijk zou moeten afleggen, hadden de roeiers vooraf wel al ingeschat. In de slotfase van de wedstrijd kwam Nederland echter wel gevaarlijk dicht bij de Britten in de buurt. De presentator vroeg zich hardop af of ons team wellicht eerste zou zijn geworden, als de finish vijftig meter verder weg was geweest. ,,Nou, dat weet ik niet, hoor’’, twijfelde Molenaar. Hij roeide in zijn studententijd in de Verenigde Staten, maar liet weten: ,,Ik blijf nu hier, verbonden aan de Nederlandse roeibond.’’

‘Mag ik eens voelen?’

Natuurlijk droegen beide sporters met trots hun zilveren medailles tijdens de huldiging. ,,Mag ik eens voelen?’’, vroeg burgemeester Frank Dales. Zijn conclusie was dat zo’n zilveren medaille nog best zwaar is. Hij kan het weten, want ook de ambtsketen van de gemeente Velsen, die hij natuurlijk bij deze bijzondere gelegenheid droeg, is van dat eremetaal gemaakt. Dales noemde Florianne een voorbeeld voor iedereen die een tegenslag moet overwinnen. Voor deelname aan de Paralympische Spelen van Tokyo in 2020 miste zij de toelatingslimiet op slechts een kwart seconde. ,,Ik heb toen best wel gejankt daarover, maar daarna heb ik gezegd: ik ga Parijs halen en dat is gelukt’’, aldus de sportster.

Vijfentwintig uur trainen per week

Van Olav Molenaar wilde Dales weten hoe het team het klaarspeelt om met acht man in exact hetzelfde ritme te roeien. Molenaar: ,,Daarvoor moeten we elke week vijfentwintig uur samen trainen.’’ Dat het roeien hem wellicht in de genen zit, zou je kunnen concluderen uit het feit dat zijn overgrootvader van moeders kant oprichter is geweest van de plaatselijke roeivereniging De Stern. Sportwethouder Bram Diepstraten overhandigde de beide sporters een oorkonde, een boek en een boeket bloemen. Een speciale penning voor sporters die buitengewone prestaties geleverd hebben, kent de gemeente Velsen niet. Deze huldiging vormde wel aanleiding om daarover te gaan nadenken, dus wellicht is dat bij de volgende Olympische prestatie ook geregeld. Theo Koster sprak de beide sporters namens de plaatselijk harddraverijvereniging toe en dook wat dieper in hun persoonlijke achtergrond. Hij overhandigde ze vervolgens de officiële stalplaat, ofwel ‘stalen plak’, zoals hij het noemde. Daarna was er taart en werd er geproost op het succes van Olav en Florianne.

Fotobijschrift: De weg naar de Spelen was lang en had hobbels, maar kijk ze nou stralen die twee! Foto: Ton van Steijn