Gezien: Elvis in concert, 25 november 2024 Haventheater
Door Frits Rijperman
IJmuiden – Het is afgelopen maandagavond in het Haventheater. De zaal, uitverkocht en sfeervol ingericht, verandert in een stukje Las Vegas in de IJmond. Een perfect decor voor Elvis in Concert. Dwight Icenhower, wereldkampioen Elvis-imitator, tilt de show naar ongekende hoogten. Hij brengt een mix van techniek, passie en nostalgie die de grens van imitatie volledig overstijgt. Het voelt alsof de King zelf op het podium staat.
Dwight overtuigt met zijn charisma en indrukwekkende vertolkingen van klassiekers zoals Unchained Melody. Zijn stem, bewegingen en styling zijn zo perfect dat het publiek zich hardop afvraagt: wat als Elvis hier echt had gestaan? Zelfs de doorgewinterde fans, zoals Jack uit het publiek, erkennen hoe dicht Dwight bij het origineel komt. Toch blijft Elvis’ emotie volgens Jack onnavolgbaar.
Jim Murray, voormalig lid van Elvis’ achtergrondgroep The Imperials, zorgt voor een verrassend hoogtepunt. Zijn gevoelige uitvoering van Walk With Me raakt de zaal diep. De kwetsbare en pure vertolking, ondanks een paar imperfecties, maakt een blijvende indruk.
Dwight treedt op met een perfecte liveband, inclusief getalenteerde achtergrondzangers die moeiteloos de harmonieën van The Imperials en The Jordanaires tot leven brengen. De rockabillygitaar snijdt door de zaal en voegt een energieke rauwheid toe. De muzikale kracht van de band tilt het optreden naar een nog hoger niveau en geeft Dwight alle ruimte om te schitteren.
Enkele dames in het publiek laten zich van hun fanatiekste kant zien wanneer Dwight zijn iconische gele sjaaltjes uitdeelt. Ze dringen massaal naar het podium, uitgelaten en vastbesloten om een stukje Elvis-memorabilia te bemachtigen. Achter de coulissen blijven ze nieuwe sjaaltjes aanvoeren, maar vooraan blijft het dringen. Het tafereel is zowel komisch als hartverwarmend en past perfect bij de sfeer van de avond.
Bij het laatste nummer houdt niemand het meer vol op zijn stoel. Mensen achterin wiebelen al langer, maar nu stroomt iedereen naar voren. De halve zaal danst, lacht en zingt mee. Fans omringen het podium en laten zich volledig meeslepen door Dwights energie.
De show eindigt met een staande ovatie en een spectaculaire toegift. Het publiek bedankt Dwight en zijn band met een donderend applaus. Deze finale voelt als een perfecte afsluiter van een avond die de magie van Elvis niet alleen doet herleven, maar ook vernieuwt.
Deze avond laat zien dat Elvis meer is dan een herinnering. Dankzij artiesten zoals Dwight Icenhower blijft de King springlevend. En terwijl het laatste applaus nog nagalmt, blijft één vraag hangen: Wat als de King zelf hier had gestaan, had zelfs Elvis kunnen overtreffen wat Dwight Icenhower ons vanavond liet zien? (Foto: Frits Rijperman)