IJmuiden – Het was vorige week 65 jaar geleden dat Jannie van der Scheur (1936) en Bram Kiewiet (1934) elkaar de eeuwige trouw beloofden. Tot op de dag van vandaag zijn ze zielsgelukkig met elkaar en dat stralen ze ook uit. Op de constatering dat ze nog altijd net zo verliefd zijn als destijds, reageren beide echtelieden met een volmondig ‘ja’. Burgemeester Frank Dales bezocht het echtpaar vorige week in woonzorgcentrum Breezicht om namens het gemeentebestuur de felicitaties over te brengen vanwege het bereikte huwelijksjubileum.
Bram Kiewiet kwam ter wereld in Winschoten, waar zijn vader een eigen bedrijf runde. Tijdens de Tweede Wereldoorlog moest het gezin vluchten en uiteindelijk zou het gezin na een roerige periode neerstrijken in IJmuiden, waar al familie woonde. Jannie van der Scheur zag in Veenendaal het eerste levenslicht, maar omdat haar vader een baan bij de politie kreeg in de regio Kennemerland, verhuisde het gezin naar Santpoort. ,,In die tijd was er voor jongeren niet zo veel te doen hier, maar we hadden een aankondiging gelezen van een braderie bij het Leger des Heils, dus daar zijn we naartoe gegaan’’, vertelt mevrouw Kiewiet-van der Scheur. Bij het Rad van Fortuin kwam ze Bram Kiewiet tegen. Hij was 18 jaar oud, zij 16. De twee raakten met elkaar in gesprek en besloten contact te houden. Het zou de basis vormen voor een lang en gelukkig huwelijk. Voordat het zover was, verstreken vijf jaren. ,,Je moest eerst sparen voor je uitzet, zo ging dat toen.’’
Woningnood
Door de grote woningnood in ons land was het voor het pasgetrouwde stel in 1958 nog niet mogelijk om een eigen onderkomen te betrekken. Vier jaar lang woonde het echtpaar op de bovenverdieping van de ouderlijke woning van de bruid. De heer Kiewiet werkte jarenlang voor de Koninklijke Marechaussee en zou later zo’n vijfentwintig jaar chef van de vreemdelingendienst zijn. Bij staalbedrijf Hoogovens, het huidige Tata Steel, kwamen in de jaren zestig veel Spaanse en Italiaanse werknemers in dienst. Zij verbleven destijds op het passagiersschip Arosa Sun en voor de vreemdelingendienst was daardoor volop werk. Zijn echtgenote werkte enige tijd voor grammofoonplatenwinkel Kraay in IJmuiden en later voor textielwinkel Zeeman. Daarnaast droeg ze de zorg voor het gezin, het echtpaar kreeg drie zoons en twee dochters. Inmiddels zijn er acht kleinkinderen en vijf achterkleinkinderen.
Op de camping
Verhalen over vroeger heeft het echtpaar volop. Zo herinnert de heer Kiewiet zich nog goed hoe hij in de oorlogstijd een keer door Duitsers werd opgepakt omdat hij steenkolen wilde meenemen die bij het spoor lagen. Zijn echtgenote heeft ook nare herinneringen aan de oorlog: het ouderlijk huis werd door de bezetters met benzine overgoten en in brand gestoken. ,,We stonden op straat, met letterlijk niets meer dan wat we op dat moment aan kleding droegen.’’ Mooie tijden waren er gelukkig ook volop. Het echtpaar koestert warme herinneringen aan het strandhuis, dat ze jarenlang bezaten. Toen in 1980 een zware storm het zomerhuisje de zee in had geblazen, koos het echtpaar ervoor om in plaats daarvan een stacaravan op camping De Duindoorn in te richten. Met de auto trok het stel veel door Europa, van Hongarije en Griekenland tot Spanje, veel landen hebben ze op die manier bezocht.
Gescheiden
Om gezondheidsredenen woont het echtpaar tegenwoordig helaas gescheiden van elkaar. De heer Kiewiet verblijft in Breezicht, zijn echtgenote woont nog zelfstandig in Velserbroek. Elke dag bezoekt zij haar man, al was dat juist in de weken voorafgaand aan het huwelijksjubileum even niet mogelijk vanwege medische perikelen. Ondanks het feit dat het lichaam op deze hoge leeftijd niet altijd goed meewerkt, zijn beide echtelieden vastberaden om het nog een flinke tijd samen vol te gaan houden. De steun van hun vijf kinderen, die allemaal op korte afstand wonen, is daarbij van grote waarde. ,,We hebben heel lieve kinderen, die altijd goed voor ons zorgen’’, klinkt het dankbaar.
Foto onderschrift: Helaas kan het echtpaar niet meer bij elkaar wonen maar ze zijn nog steeds gelukkig. Foto: Jutter | Hofgeest