Meester Serné was 41 jaar leerkracht in IJmuiden op de Marnixschool. De naam van deze school veranderde later in Het Kompas. Hij deelt zijn belevenissen en herinneringen regelmatig met ons in een column. Deze keer: kleuters op trouwerij van een juf op de Marnix-Kleuterschool.
Ik sprak onlangs een oud-leerling van inmiddels bijna vijftig, die mij een persoonlijke herinnering vertelde als kleutertje op de Marnix Kleuterschool. De kleuterschool en de lagere school waren nog niet één school, maar wel gehuisvest in de oude Marnixschool met een noodlokaal op het schoolplein. Na de Wet op het Basisonderwijs werden we één school: ‘Marnix Basisschool’. Wij als collega’s kenden elkaar echter wel. Niet lang daarna kwam ik een bevriende oud-collega tegen, die de hoofdpersoon van die herinnering vormde. Ik vertelde haar zijn verhaal. Zij bevestigde het verhaal, maar gaf vervolgens enige aanvullende achtergrondinformatie.
Zij ging trouwen en natuurlijk mochten de kinderen ook aanwezig zijn bij de inzegening van dat huwelijk in de kerk. Op school werd in de kleuterklassen aan die trouwerij natuurlijk de nodige aandacht besteed door haar collega’s. Voor kleuters betekent ’trouwen’ immers een feest. De oud-collega had al diverse andere trouwerijen van kleuterjuffen meegemaakt waarbij schoolkinderen aanwezig waren. Wat zij daarbij gezien had, vond ze vreselijk. Zij had daarom haar collega’s met nadruk verboden om de kleuters aan te kleden als ‘bruidje’ en ‘bruidegom’. Het was namelijk in die tijd gewoonte op de kleuterscholen, de kleuters als bruidspaar aan te kleden. Scholen gingen bij elkaar te rade om hoedjes, sluiers en jurkjes voor de meisjes en zwarte jasjes, zwarte hoge hoeden en zwarte stropdassen voor de jongens te vergaren.
De echte bruid wilde dit per se niet! Toch verzamelden haar collega’s – stiekem – de benodigde attributen en werden de jongetjes als bruidegom met zwarte hoge hoed en de meisjes als bruidje met sluier aangekleed. Op de dag van de trouwerij werden de echte bruid en bruidegom bij hun huis opgewacht door alle kinderen van de kleuterklas en andere belangstellenden en wandelden in een lange rij naar kerk. Tot haar ongenoegen bleken alle kleuters gekleed als bruidegom en bruid.
Mijn oud-collega, de echte bruid, vertelde dat ze bij het zien van al die verklede kleuters niet blij was. Het was tegen haar wens. De oud-leerling had mij echter eerder verteld, dat hij het geweldig vond om de zwarte hoge hoed te dragen en ook nog naast een meisje met sluier te lopen, waarvan hij na al die jaren de naam nog wist. Hij was, als bijna vijftiger, nog trots en enthousiast. Hij had zelfs nog een zwart-wit foto waar hij op staat met hoge hoed, samen met het meisje. Mijn bevriende oud-collega stuurde mij ook foto’s van de optocht.
Zo leuk… een verhaal te horen van twee kanten.