Meester Serné  was 41 jaar leerkracht in IJmuiden op de Marnixschool. De naam van deze school veranderde later in Het Kompas. Hij deelt zijn belevenissen en herinneringen regelmatig met ons in een column. Deze keer: Citroengeraniums en Kikkervisjes op de Marnixschool.

In mijn beginjaren op de Marnixschool, begin jaren zeventig, had ik op de lange vensterbanken voor de gigantische ramen een hele rij met plantenbakken gevuld met stekken van citroengeraniums. Onder die vensterbanken brandde ’s winters de verwarming en ’s zomers scheen de zon op de ramen.

De stekken groeiden als kool en bekleedden alle hoge ramen, met als voordeel dat er vanuit de klas, tijdens de les niet naar buiten gekeken kon worden.

In de oude Marnixschool hing vaak een niet te omschrijven geur, die het midden hield tussen muf en rioollucht. Als de kinderen of ik met de handen langs die lange rij met citroengeraniums liepen, verspreidden die planten een lekkere lucht in de klas. Ze waren dus een voorloper van de huidige ‘luchtverfrissers’ en goed bestand tegen de centrale verwarming en tegen de zon. Water geven was een taak die de kinderen op zich namen. Voor de schoolvakanties begonnen werden de bakken door de kinderen tot aan de rand toe gevuld met water, om zo de schoolvakanties door te komen.

Aan het eind van het schooljaar voor de zomervakantie, knipte ik de gigantische planten kaal en gebruikte frisse, kleine stukjes als stek en stak die diep in verse aarde en zette al die bakken met stekjes onder water. Na zes weken zomervakantie hadden ze wortel geschoten en groeiden er nieuwe citroengeraniums op de vensterbanken. Veel oud-leerlingen herinneren zich die planten nu, na jaren nog.

In het voorjaar ging ik met de klas op pad om kikkerdril te verzamelen. Op school was een oude Schoolplaat waar de ontwikkeling van ‘Dril tot Kikker’ op stond. Leuker was het om dat in het echt te gaan zien. Een jongen zorgde voor een aquariumbak waar de opgeschepte kikkerdril in ging met slootwater en planten. Iedere dag was het spannend of er al groei te zien was. Al snel waren er kikkervisjes te zien, een staartje aan het dril. De dagen daarna werden het al herkenbare, zwarte kikkertjes. Kinderen legden grote stenen in de bak als eilandje.

Op een donkere ochtend ging ik op de bureautafel zitten.

De dag begon, maar plots zag ik beweging op het zwarte zeil in de klas. Wat bleek?…Kikkervisjes waren kikkers geworden, uit de bak gesprongen en hipten over het zwarte zeil. We hebben ze gevangen en in een sloot teruggezet.

Foto: Kinderen hebben nu zelf de ontwikkeling gezien van kikkerdril naar kikker. Foto: aangeleverd