Velsen- Zuid – Irene Schouten is een schaatsster die in de Hall of Fame van de mondiale sport behoort. Afgelopen februari kondigde ze aan dat ze klaar was voor een nieuw hoofdstuk, terwijl ze ogenschijnlijk nog voldoende fysieke kracht had voor de volgende Olympische Spelen. Mentaal had ze haar horizon al verlegd. Terugkijkend op haar schaatscarrière deelde Irene met het Felisenum het belang van een goede mentale gezondheid.

In de coulisse is Irene afwachtend over wanneer ze het podium op kan: ,,Ik hoor het wel.’’ Haar indrukwekkende palmares doet ons vol bewondering naar haar opzien. In haar West-Friese kwekersfamilie van tulpen met een traditionele rolverdeling werden de fundamenten gelegd voor haar boute werkethos. Na een succesvolle start is Irene zelfs topfavoriet voor de Olympische Spelen, wat in haar omgeving met Hollandse nuchterheid wordt bejegend: ,,90% van de topfavorieten haalt het niet.’’ Irene laat de echo van deze woorden niet aarden in haar hoofd en spiegelt zich de andere kant van de medaille voor: ,,Ik ben de 10%.’’ In de opmars naar PyeongChang slaat het noodlot toe, haar moeder krijgt een hersenbloeding, haar achilleshiel is geraakt. Hoe kom je mentaal uit een dergelijk emotioneel dal?

Haar gezin kiest ervoor om Irene vrij te spelen van de mantelzorg en haar coach adviseert haar om tulpen te koppen; prikkels dempen zodat al haar energie naar haar bol kan gaan vloeien. Haar sociale netwerk beperkte zich tot intimi; (social)media werd van haar telefoon geweerd; haar slaapritme werd constant. Irene werd gelauwerd in PyeongChang. De analogie voor de leerlingen van het Felisenum ligt voor de hand. Irene is zeker niet terneergeslagen, ze verrijst uit iedere val vastberaden, want het werk is nog niet af. Terwijl ze aftraint van haar topsporters conditie, legt Irene al de basis voor het volgende hoofdstuk. (Foto: aangeleverd Felisenum)