IJmuiden/Willemstad – Toeval bestaat niet. Over die stelling zijn de meningen nog steeds verdeeld. Maar voor Frans van Duynen (79) uit IJmuiden kwam de uiteindelijke ontmoeting met zijn Curaçaose schoolvriend Robert Goilo wel op een heel toevallige manier tot stand. Het feit dat hij zijn fototoestel was vergeten mee te nemen op vakantie en de manager van een elektronicawinkel in Willemstad speelden hierbij een grote rol. Omdat hij het verhaal van dit weerzien, na ruim zestig jaar, zo bijzonder vindt, besloot Van Duynen het naar de Amigoe te sturen, een krant in Willemstad. Vorige week werd het gepubliceerd.
Van Duynen komt uit een katholiek gezin van veertien kinderen, waarvan hij de tiende was. Zijn ouders hadden een eigen bedrijf in IJmuiden, dat gespecialiseerd was op het gebied van bliksemafleider-installaties. Na de lagere school werd hij naar de technische interne school (ook wel kostschool genoemd) gestuurd in Leusden, vlakbij Amersfoort. Het was de Don Bosco-school, die werd geleid door de Salesianen van Don Bosco. Op die school leerde hij Robert Goilo kennen, de oudste zoon van een gezin op Curaçao, die voor zijn technische op-leiding naar Nederland was gestuurd. Tussen Van Duynen en Goilo ontstond een schoolvriendschap. Maar vier jaar later, na het examen, verloren ze elkaar volledig uit het oog.
Zo’n tien jaar geleden ging Van Duynen op zoek naar oud-klasgenoten van deze Don Bosco-school, onder wie ook Robert Goilo. “Maar ik kon zoeken wat ik wilde, Robert kwam niet in beeld.’’ Drie jaar later, in 2014, besliste het lot anders en gingen Van Duynen en zijn vrouw met vrienden op vakantie naar Curaçao. Daar aangekomen, bleek dat zijn vrouw haar fototoestel was vergeten mee te nemen, en een vakantie zonder foto’s als herinnering wilde ze niet. Samen met haar man gingen ze op zoek naar een fotocamera in Willemstad. Van Duynen: ,,Direct na de pontjesbrug zagen we links al een grote winkel met voldoende keus. Daar vonden ze een fotocamera naar tevredenheid. Tijdens de uitleg van de werking ervan, raakte Van Duynen in gesprek met de manager van de winkel. ,,Ik vertelde hem dat ik vroeger als veertienjarige in Holland op een kostschool een vriend had, ene Robert Goilo, maar dat ik niet wist waar hij woonde, in Suriname of Curaçao.” De manager haakte direct hierop in. Had die Robert een gouden tand in zijn mond? En was die school aan de Dodenweg in Leusden, vlakbij Amersfoort? ,,Wat was het geval? Hij had zelf ook op de Don Bosco-school gezeten! Hoe toevallig was dat!’’
En zo kwam er na 60 jaar een ontmoeting tussen de IJmuidenaar en zijn schoolvriend. Het weerzien was er niet één uit een standaard uitzending van Spoorloos. Van Duynen: “Ik herkende Robert niet aan zijn uiterlijk. Maar ja, wat wil je na meer dan zestig jaar. Maar ik herkende hem wel aan zijn stem en dat vond ik, na zo’n lange tijd, wel heel apart”, herinnert Van Duynen zich. ,,We hebben gezellig zitten praten en oude herinneringen opgehaald.” Onlangs waren Van Duynen en zijn vrouw weer op vakantie op Curaçao en ontmoetten ze elkaar weer. Voor Van Duynen staat met deze bij-zondere gebeurtenis als een paal boven water dat toeval niet bestaat. “Als mijn vrouw haar fototoestel niet was vergeten, waren we nooit in gesprek gekomen met de manager van de winkel en hadden we Robert nooit ontmoet.” (foto: aangeleverd)