Velsen – Kameroen, Bulgarije, India, Turkije. Uit deze en nog veel meer landen komen de inwoners van Velsen die vorige week de eed of belofte aflegden. Ze sloten daarmee het naturalisatieproces af en mogen zich vanaf nu officieel Nederlander noemen. Tegenover locoburgemeester Sebastian Dinjens verklaarden ze plechtig onze grondwet te zullen respecteren.
Door Raimond Bos
Niet alleen in Velsen, maar in het hele land vonden vorige week donderdag naturalisatieceremonies plaats. De datum 15 december is niet toevallig gekozen. Het is de datum waarop koningin Juliana in 1954 het Statuut voor het Koninkrijk der Nederlanden ondertekende. Sindsdien staat 15 december bekend als Koninkrijksdag en vanaf 2006 is het tevens de Naturalisatiedag. Een feestelijk moment voor de betrokkenen, die hier al geruime tijd naartoe leven. Of, zoals Sebastian Dinjens het beschreef in zijn openingswoorden: ,,Een enorme mijlpaal.’’ Hij stond kort stil bij het traject dat zij hebben moeten doorlopen voordat ze tot Nederlander genaturaliseerd konden worden, zoals het aanleren van onze taal en het wennen aan de Nederlandse cultuur. ,,Daar heb ik heel veel respect voor’’, aldus Dinjens. De groep is zeer divers en dat geldt ook voor de redenen die deze mensen hebben gehad om hun thuisland te verlaten. De locoburgemeester vertelde dat hij zelf half Amerikaans is en maakte een vergelijking met de groep nieuwe Velsenaren: ,,Het hart blijft altijd een beetje in het buitenland.’’
Eed of belofte
Daarna was het voor de genodigden tijd om de eed of belofte af te leggen. Dat nog niet iedereen de Nederlandse taal goed onder de knie heeft, bleek al snel. Nadat Dinjens de eerste naam had genoemd met het verzoek om naar voren te komen, gebeurde er niets. Pas toen iemand anders uit het gezelschap iets influisterde, begreep de betrokkene wat er van haar verwacht werd. Het officiële moment van de naturalisatieceremonie bestaat uit het afleggen van de eed of belofte, als volgt: ,,Ik zweer dat ik de grondwettelijke orde van het Koninkrijk der Nederlanden, haar vrijheden en rechten respecteer. En zweer de plichten die het staatsburgerschap met zich meebrengt getrouw te vervullen.’’ Hierna volgt: ,,Zo waarlijk helpe mij God almachtig.’’ Wie niet gelovig is, legt de belofte af en bevestigt dit met: ,,Dat verklaar en beloof ik.’’ Alle betrokkenen kregen vervolgens een bos bloemen en een ingelijst document als bewijs van hun Nederlanderschap. Voor twee kleine kinderen in de groep had Dinjens bovendien nog een klein presentje.
Twaalf verschillende landen
De groep bestond uit 31 Naturalisanten, waaronder vijf gezinnen. Ze komen uit twaalf verschillende landen. Hoewel de woorden van Dinjens niet door iedereen volledig werden begrepen en ook het uitspreken van de eed of belofte in onze taal sommigen de nodige moeite kostte, is voor ieder van hen wel goed duidelijk wat de ceremonie precies inhoudt en waarmee ze feitelijk akkoord gaan. Dinjens: ,,Deze mensen zijn door genoeg hoepeltjes gegaan om uiteindelijk hier te komen. Ze hebben bijvoorbeeld allemaal een uitgebreid persoonlijk informatiegesprek gevoerd, waarin uitgelegd werd wat het Nederlanderschap inhoudt. Waar nodig wordt zo’n gesprek met een tolk erbij gevoerd. Na dat gesprek wordt de aanvraag ingediend en dan moeten ze nog een jaar wachten.’’ De locoburgemeester maakte gelijk van de gelegenheid gebruik om de groep aan te moedigen deel te nemen aan de democratie: ,,U tekent vandaag een verklaring van verbondenheid. Nederland is een democratie vanaf vandaag kunt u meestemmen.’’ Hij benadrukte daarbij het basisprincipe van onze grondwet, waarin is bepaald dat iedereen gelijk is. ,,U belooft vandaag dat u die gelijkwaardigheid zult ondersteunen en uitdragen.’’
Fotobijschrift: Na afloop van de ceremonie werd een groepsfoto gemaakt. Foto: Bos Media Services