Velserbroek – De redactie ontving afgelopen week het volgende berichtje: ,,Maandag 27 februari zijn mijn opa en oma 65 jaar getrouwd en ik wil graag een spotje voor ze plaatsen in jullie krant. Mag er zo iets in als: Hoera! Gerard & Gerda de Bruin zijn 65 jaar getrouwd! Van harte gefeliciteerd. Geniet van deze dag. Liefs Robin & Romee, Kim & Ferry, Fred & Carla en alle achterkleinkinderen.’’ Dat mag natuurlijk. En dan gaan we heel graag ook feliciteren en de verhalen aanhoren. Traditiegetrouw, op hun 60-jarig huwelijk was hij er ook, samen met burgemeester Frank Dales.

Door Ingeborg Baumann

Het echtpaar woont sinds zeven jaar in de Hofstede maar daar is een heel leven, met verschillende banen voor Gerard de Bruin en ook verschillende, maar altijd bijzondere, woonlocaties aan vooraf gegaan. De ontvangst is hartelijk, het zijn heel lieve en leuke mensen aan wie je de leeftijd niet afziet. Gerda van 84 is gekleed in een beeldig Chanel-achtig pakje en Gerard in een feestelijk  bordeauxrood colbert. Hij heeft de mooie leeftijd van 86 jaar maar dat ging niet zonder slag of stoot en jaren- en jarenlang van dokter naar dokter te moeten gaan. Hij heeft vaak kantje boord gelegen maar: ,,We zijn nog steeds verliefd, we hebben het heerlijk met elkaar, ook al kunnen we al jaren geen leuke dingen meer doen behalve af en toe weg met de Zonnebloem. Hij wil me niet alleen laten gelukkig’’, zegt Gerda terwijl ze elkaar inderdaad heel liefdevol aankijken.

De tijd van nu 

Ze hebben allebei een geschreven briefje klaarliggen van twee kantjes met daarop hun leven. ,,Bang dat we wat vergeten, dat we denken ‘hoe zat het ook alweer’.’’ Nergens voor nodig, als ze beginnen te vertellen dan komt alles vanzelf weer boven. Er worden foto’s bij gepakt en intussen krijgen ze allerlei whatsappjes. De mensen van de Hofstede hebben ballonnen aan de voordeur gehangen, ze zijn blijkbaar heel geliefd. Deze mensen hebben een heel verleden maar genieten zeker ook van de tijd van nu, samen met hun kinderen, zes kleinkinderen en zes achterkleinkinderen. Zondag hebben ze hun huwelijk uitgebreid gevierd met z’n allen met een brunch. ,,Een heel feest red ik niet meer’’, zegt Gerard.

Gerda

Een stukje uit de notities van Gerda: ,,Geboren in Benningbroek, met ouders in 1952 geëmigreerd naar Australië. Veel mensen uit het dorp gingen naar Canada of Australië. Er werden films getoond met: ‘Ga emigreren. Nederland is vol’. Mijn moeder heeft dit doorgezet, beter voor de kinderen. Zes weken op de boot de Johan van Oldenbarnevelt. Toen we buitengaats waren met veel wind zei mijn moeder: ‘Waar ben ik aan begonnen?’ Er was geen huis en werk zoals beloofd, we kwamen in een opvangkamp terecht. Moeder kreeg heimwee en werd ziek. Ik heb alleen maar gewerkt om geld te verdienen om met de hele familie terug te gaan. Dat is na drie jaar gelukt. We kwamen in Zuid-Scharwoude terecht waar mijn moeder woonde met een andere man, we konden daar inwonen.

Rijke boerendochter

En daar ontmoetten ze elkaar, 19 en 17 jaar oud, op een dansavondje. Gerard: ,,Ze had een prachtige baljurk uit Australië aan, ik dacht: Dat is een rijke boerendochter. ‘’Gerda: ,,Maar ik had geen cent.’’ Ze trouwden twee jaar later en werden samen volwassen. Gerard zegt: ,,We zijn heel jong getrouwd, beiden konden we het thuis niet vinden. Dat is ook de reden dat ik met 16 jaar al bij de Koninklijke Marine terechtkwam, daar heb ik zes jaar gezeten. Vervolgens ben ik tien jaar vrachtwagenchauffeur geweest en anderhalf jaar bij Hoogovens gewerkt als kraanmachinist in de bouw.’’ Gerard ging uiteindelijk werken bij Rijkswaterstaat en het gezin verhuisde naar IJmuiden. Een fantastische woning tussen de sluizen. Ze hebben daar dertig jaar gewoond want ook na het pensioen van Gerard mochten ze in de huurwoning blijven. Gerard: ,,In Koedijk woonden we in een kanaalhuis met een geweldig uitzicht. Op Sluiseiland hadden we een enorm huis met zes slaapkamers en weer dat uitzicht op het water. Sluiseiland was uniek!’’ Om medische redenen moesten ze na al die jaren verhuizen naar de Floraronde, ‘tussen de huizen’. Dat wende niet. Nu in de Hofstede staan twee stoelen voor het raam en kijken ze uit op een gedeelte van Velserbroek en zijn ze weer helemaal tevreden.’’

De pont

Twaalf jaar lang was Gerard schipper op de pont: ,,Ik heb me nooit verveeld, het was heel leuk werk. Elke dag was anders. Storm, regen, mist en ook prachtige zonsopgangen en indrukwekkende zonsondergangen. Het contact met de mensen was heel fijn. Onder andere met de schooljeugd en met mensen die aan ‘de overkant’ werken. ’’ Gerda vult aan: ,,Het is een heel verantwoordelijke baan. In die tijd moest ook al het gevaarlijke verkeer met de pont, onder andere met munitie. Tegenwoordig mag veel verkeer door de tunnel. En mensen mopperden ook veel hoor, vooral als de pont niet op tijd ging. De scheepvaart was veel en veel drukker toen en je hebt met allerlei dingen te maken. ’’ Dat is niet veranderd, dat mopperen. Wat ook niet is veranderd is het belang van de pont, zeker nu de sluizenroute niet voor autoverkeer toegankelijk is.

Verliefd

Op de tafel staat een mooi roze bloemstuk. Want haar bruidsboeket was ook met roze bloemen. Gerard heeft gevochten met heel veel medische problemen en operaties om deze 65 jaar met zijn grote liefde Gerda mee te mogen maken. ,,En natuurlijk heeft het wel eens gerommeld, dat is overal. Maar hij is zo lief!’’ En ze poseren samen met de burgemeester.  Samen, dicht bij elkaar op de bank, met haar hand op zijn knie. We hopen nog heel veel jaren het verzoek te krijgen Gerda en Gerard in het zonnetje te zetten.

Foto onderschrift: Gerda en Gerard  hebben het heel gezellig samen in de Hofstede. Foto: Ingeborg Baumann