Velsen – Gedurende enkele maanden lag voor veel mensen het sociale leven nagenoeg stil. De maatregelen om verspreiding van het coronavirus te voorkomen, hakten er flink in. Geen theaterbezoek, geen borreltje in het stamcafé en geen gezellige avond in het verenigingsleven. Zelfs een praatje met familie, buren of vrienden zat er voor velen enige tijd niet in. Hoewel de maatregelen nu flink zijn versoepeld, blijft waakzaamheid geboden. Zeker voor mensen in een risicogroep zijn aan sociale contacten nog altijd risico’s verbonden. Tegelijk is juist voor hen dat sociale contact vaak extra belangrijk. We spraken twee inwoners van de gemeente Velsen over de situatie waar ze door de coronacrisis in zijn beland. Dit is deel 1.

Joop Borgart (1930) had zijn negentigste verjaardag groot willen vieren. De kaarten met de uitnodiging voor het feest waren al de deur uit, toen de regering besloot om de horecabedrijven tijdelijk te sluiten. Een flinke domper, want hij had erg naar het samenzijn uitgekeken. Maar dat was niet het enige, want ook het wekelijkse uurtje sporten bij Careworx kon maandenlang niet doorgaan. Hetzelfde geldt voor de tweewekelijkse bijeenkomsten van de Kennemer Sociëteit, die de heer Borgart graag bijwoont.

Sinds het overlijden van zijn vrouw, nu dertien jaar geleden, woont Joop Borgart alleen. ,,We waren vijftig jaar getrouwd, dat hebben we nog samen mogen vieren. In het jaar erop overleed ze’’, vertelt hij. Ondanks zijn hoge leeftijd en de daarmee gepaard gaande lichamelijke gebreken, mag hij er nog graag op uit trekken. ,,Gisteren ben ik met de scootmobiel naar de pier gereden. Helemaal tot op het einde van de pier. Morgen ga ik misschien de duinen in bij Santpoort. Ik ben blij dat ik een scootmobiel heb, want als je zo’n ding niet hebt, dan kom je nergens.’’ De bijeenkomsten die door de Kennemer Sociëteit twee maal in de maand op woensdagochtend worden georganiseerd, bezoekt hij trouw. Hier worden lezingen over uiteenlopende thema’s verzorgd. ,,Ik doe zelf niets hoor, ik luister alleen. Maar ik kijk er wel altijd naar uit om erheen te kunnen gaan.’’ Dat laatste zat er de afgelopen tijd niet in. Hij beschouwd het als een gemis, maar is er wel gemoedelijk onder.

Niet bang uitgevallen

Vier keer in de week wordt Joop Borgart naar het dialysecentrum in Haarlem gebracht. ,,Ik heb gekozen voor nachtdialyse, ik kom ’s avonds daar aan en ga de volgende ochtend weer naar huis.’’ De nierproblemen begonnen negen jaar geleden toen bij hem een tumor werd geconstateerd. Eén van de nieren moest eruit en toen vervolgens de andere nier minder goed ging presteren, was dialyse de enige oplossing. Waar veel andere senioren in coronatijd de deur niet uit kwamen, zorgde de bezoeken aan het dialysecentrum voor hem juist nog voor wat aanspraak. Ook de wekelijkse bezoekjes van zijn dochter gingen gewoon door. Was hij niet bang om besmet te raken met het virus? ,,Nee, ik ben niet zo bang uitgevallen. We hebben steeds voldoende afstand gehouden, want ik behoor natuurlijk wel tot een risicogroep. Maar ik vind het wel een gedoe hoor. Je hebt weinig contact met mensen door alle maatregelen.’’

Beelden maken van speksteen

Het avondeten kookt hij nog zelf, maar niet dagelijks. ,,Iets verderop in de straat woont een vrouw van 89, we eten elke avond samen. De ene keer kook ik en de andere keer kookt zij. Maar dat doen we pas sinds twee weken weer zo. Sinds maart hadden we niet meer samen gegeten. Contact was er nog wel, hoor. Ze kwam wel eens achter bij het tuinpad staan om even te praten. Maar ze bleef dan daar staan, ze kwam niet de tuin in.’’ 

Joop Borgart is niet het type dat in een hoekje gaat zitten treuren als het leven tegen zit. Toen de activiteiten buitenshuis abrupt werden opgeschort, stortte hij zich vol overgave op zijn creatieve hobby’s. Jarenlang werkte hij beroepsmatig als graveur en tegenwoordig bewerkt hij objecten van hout en speksteen. Hij wijst op een houten vis aan de muur: ,,Die heb ik zelf gemaakt. Ik zag een vis hangen toen ik op vakantie was. Ik heb toen een foto gemaakt, die uitvergroot en zo is dit ontstaan.’’ Dan toont hij een olifant, gemaakt uit speksteen. ,,Ik vermaak me wel, hoor’’, glundert hij.

Internet

Een ander tijdverdrijf is het surfen op internet. ,,Ik heb alleen moeite om het goed te zien, mijn ogen zijn erg slecht.’’ Hij volgde een cursus blind typen om zich voldoende te kunnen redden. ,,Misschien ga ik komende winter mijn memoires schrijven. Mijn vijf kleinkinderen kunnen mij nu nog van alles vragen over vroeger, maar als ik er straks niet meer ben, gaat dat niet meer.’’ 

Hoewel de maatregelen nu fors zijn versoepeld, ziet Joop Borgart voorlopig nog geen definitieve oplossing voor het coronaprobleem. ,,Ik heb er een zwaar hoofd in, dit is nog niet zomaar afgelopen.’’ Hoewel hij begrip heeft voor de angst die er heerst om met het virus besmet te raken, spreken lang niet alle genomen maatregelen hem aan. ,,Ze mogen straks wel weer naar voetbal gaan kijken, maar ze mogen niet juichen. Ik vind het drie keer niks. Dan kunnen ze beter bij binnenkomst iedereen testen op koorts. Dat doen ze bij mij ook, als ij bij de dialyse kom.’’ 

Gaat hij, nu er weer samenkomsten van meer dan dertig personen mogelijk zijn, alsnog zijn verjaardag vieren? ,,Ik dacht eraan om het negentig dagen later te doen, maar dat is het al bijna. Misschien maar gewoon volgend jaar op mijn verjaardag.’’ (Tekst en foto: Bos Media Services)