Beste Frits,

Als je deze brief ontvangt, hoop ik dat je niet van je stoel valt van verbazing. Ja, het is waar, je ontvangt hem vanuit de toekomst, verzonden door niemand minder dan jezelf op de leeftijd van 76 jaar. Ik kan me voorstellen dat je nu denkt: ,,Is dit het begin van een derde midlifecrisis of ben ik de hoofdpersoon in een absurd sciencefictionverhaal?’’ Nou, Frits, bereid je voor op een wilde rit door de tijd, gevuld met pensioenperikelen en toekomstige verrassingen die zelfs Hans Klok jaloers zouden maken.

Laten we teruggaan naar jouw glorieuze visie op pensioen. Je zag jezelf waarschijnlijk al flaneren door de straten van New Orleans, Memphis en Nashville, doordrenkt met de heerlijke klanken van jazz en blues. Maar in plaats van hete jazzklanken, wachtten er verrassingen van een heel andere soort op je.

In het begin, direct na je pensionering, was je vastberaden om je hobby’s fulltime uit te voeren, zoals muziek maken, bierbrouwen, schrijven, tekenen, koken, en meer tijd voor Yolande en je volwassen kinderen. Maar eerlijk gezegd, ouwe, je bleek na een jaartje ook uit te blinken in het staren naar buiten zonder enige vorm van vooruitgang. Tja, wie had gedacht dat het leven van een gepensioneerde een bezigheid op zich zou zijn?

Maar laten we het hebben over de onverwachte plotwendingen die het leven voor je in petto heeft. Herinner je je de dagen van duurzaam gekibbel, milieubewuste discussies en de blokkade van Extinction Rebellion nog? Nou, verrassing! In 2033 werd er een onderzoek uitgevoerd naar de schoonste gemeentes van Nederland, en tot ieders verbazing stond Velsen bovenaan de lijst! Ja, zelfs Tata Steel is nu schoner dan een spiegel na een poetsbeurt van je oma. Wie had dat ooit kunnen bedenken? Je ruikt nu de zee en ademt je longen fris.

En weet je wat nog meer? Door deze eco-makeover is mijn huis nu in waarde gestegen als een gierende garnaal op een bevroren glimmende gletsjer. Leefbaarheid is de nieuwe luxe, man, en we zitten er bovenop.

En verder in IJmuiden? Er is van alles veranderd. De Rivierenbuurt waar ik woon, is een soort Hof van Eden. In plaats van om je oren fluitende kogels, hoor je vrolijk landelijk gefluit van koolmezen, grutto’s en nachtegalen. Tussen een wandelend jong stelletje in het schilderachtige parkje vind je gezellige eettentjes en terrasjes. Geen Penoze Tour, geen knallende explosies, maar een kurk die knalt uit een meegebrachte proseccofles.

Wat betreft jouw utopische kijk op zorg? Wel, die droom is werkelijkheid geworden. Mensen met een beperking zijn nu volwaardige leden van de samenleving, en we omarmen ze. Het werkt als een tierelier, geloof me. De paar pionnen die je verzette tijdens je werk hebben ervoor gezorgd dat elk schaakstuk op zijn plek staat.

En dan kom ik bij jouw verrassende herontdekking: schaken. Toen je 11 was, zat je op schaakclub ‘Kijk Uit’ in het zaaltje achter de Bethlehemkerk aan de Radarstraat. Wie had gedacht dat een simpel schaakbord je uit je pensioendip zou kunnen trekken? Maar je gaat ervoor als een gedreven goudzoeker, jonge geesten inwijden in de kunst van de schaakzetten terwijl je af en toe zelf op je nummer wordt gezet door een 10-jarige. Het houdt je met beide benen stevig op de grond, Frits, en dat is precies wat je nodig hebt.

En het beste nieuws? Ik ben hier, 76 en springlevend, Mick Jagger en Paul McCartney zijn de 90 gepasseerd en domineren nog steeds de podia alsof ze in hun twintiger jaren zijn. Negentig is het nieuwe veertig, jongeman, en de medische zorg zal nog meer konijnen uit de hoed toveren. En nu, terwijl ik deze brief inspreek en verschijn als een holografische versie van jezelf, word ik wakker uit deze bemoedigende droom.

Met hartelijke groet vanuit de toekomst, waarin alles mogelijk is, ook voor jou.

Jijzelf, in 2034

(Foto: Frits Rijperman)