IJmuiden – Het was gisteren precies 102 jaar geleden dat Maria Booij-Schmeckenbecher het eerste levenslicht zag. Zij kwam ter wereld in het dorpje Hemmendorf, ten zuiden van de Duitse stad Stuttgart, maar woont al sinds haar 21e jaar in Nederland. Tot op zeer hoge leeftijd woonde ze ‘zelfstandig’, maar enkele maanden geleden verhuisde ze naar woonzorgcentrum Breezicht, waar locoburgemeester Sander Smeets haar vrijdag een bezoek bracht om haar alvast te feliciteren met haar verjaardag.
Door Raimond Bos
De meisjesnaam van de hoogbejaarde IJmuidense verraadt haar Duitse afkomst. Wat bracht haar ertoe om naar Nederland te verhuizen? ,,De liefde’’, glundert ze. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd zij verplicht om bij de Duitse klokkenproducent Junghans te werken, een bedrijf waar ook Nederlander Peter Booij verplicht aan de slag ging. De vonk sloeg over tussen de twee en uiteindelijk zou dat leiden tot een lang en gelukkig huwelijk. ,,Hij was zo’n lieve man’’, spreekt ze met enige weemoed. Al jaren moet ze het inmiddels zonder hem stellen, want hij overleed op 85-jarige leeftijd. Het echtpaar kreeg drie kinderen: een zoon en twee dochters. Peter Booij runde een eigen schoonmaakbedrijf en glazenwasserij, zijn echtgenote speelde daarin ook een rol. ,,Ik was huisvrouw, maar ik heb ook hard in het bedrijf meegeholpen, zowel overdag als ’s avonds.’’ Uit het gesprek dat we met haar voeren, ontstaat een beeld van de drijvende kracht op de achtergrond. ,,Ik stond niet in de schijnwerpers.’’ Wel blijkt ze bijzonder handig met naald en draad te zijn geweest. Haar jongste dochter Hannie, tevens haar grote steun en toeverlaat, woont het gesprek bij en spreekt lovend over die vaardigheid van haar moeder: ,,Moeder is altijd heel vlijtig geweest en ze maakte de mooiste kleren voor ons.’’
Positieve houding
Wie hard werkt, verdient ook zo nu en dan mooie vakanties. Naast de tripjes naar haar geboortestreek in Duitsland waren er ook mooie verre reizen, onder meer naar Madeira, Spanje, Venezuela en Cuba. Het team van Breezicht roemt mevrouw Booij-Schmeckenbecher om haar actieve en sociale levenshouding. Ze neemt graag deel aan activiteiten en is er het type niet naar om stilletjes op haar kamer te blijven zitten. Die positieve houding wordt alom gewaardeerd. Zeker wanneer je bedenkt dat lopen niet meer gaat en ze daarom tegenwoordig op het gebruik van een rolstoel is aangewezen. In medisch opzicht heeft de eeuwelinge het sowieso de laatste jaren niet gemakkelijk gehad. Zo werd ze bijvoorbeeld getroffen door borstkanker, wat haar op 96-jarige leeftijd zelfs een reportage met coverfoto opleverde in het blad Antoni van het Antoni van Leeuwenhoekziekenhuis. Daarin liet ze optekenen: ,,Als je ziek wordt, realiseer je je pas hoe kostbaar het is dat mensen lief voor je zijn.’’ Een incident thuis met kokend water leidde tot ernstige brandwonden en vorig jaar kreeg ze een longontsteking, waarvan ze goed herstelde. Tegenslagen die ze stuk voor stuk wist te overwinnen door haar optimistische karakter. Tekenend voor haar opgewekte kijk op het leven is haar motto: ,,Als het vandaag niet zo goed gaat, gaat het morgen weer een stukje beter!’’
Foto: Links mevrouw Maria Booij-Schmeckenbecher en in het midden haar dochter Hannie. Rechts locoburgemeester Sander Smeets. Foto: Bos Media Services