De Watertoren van IJmuiden: Waar trots en vandalisme samenkomen
Regelmatig zien we de voor IJmuiden belangrijke watertoren in de media verschijnen, omdat op het bordes trouwfoto’s worden gemaakt, de Vissenloop langs de toren gaat en leerlingen naar de watertoren gaan voor een fotowedstrijd. Kortom, ik ben er trots op dat ik in zo’n mooi en bijzonder gebouw mag wonen waar iedereen zoveel plezier aan beleeft. Mensen laten hun hond uit, kinderen crossen op hun fietsen over de paden. Kleuters beklimmen met knikkende knietjes de grote stenen treden en staan dan vol trots naar hun vader of moeder te lachen. Ouderen trotseren het lange schuin lopende pad met hun rollator om onderaan de watertoren herinneringen op te halen. Als ik naar buitenkijk is er altijd beweging. En dan vergeet ik bijna de jongeren, die ook de watertoren kiezen als hun ontmoetingspunt. Ze hangen even rond op het muurtje; kletsen, lachen en chillen. Helaas gaat tussen al dat lieflijke ook iets lelijks rond. Sommigen van hen verstaan onder “chillen” het stiekem roken van joints en het drinken van bier en wijn. Geen van de bewoners van de watertoren is te beroerd om hun achtergelaten peuken, flessen en blikjes op te ruimen. Het is alleen jammer dat er ook ‘stoere’ jongeren rond de watertoren hangen die weinig respect hebben voor dat markante gebouw en haar bewoners. Blijkbaar realiseren ze zich niet dat ze figuurlijk gezien in onze ‘achtertuin’ staan wanneer ze weer eens een steen door de ramen gooien. En dan bedoel ik niet af en toe een kapot raam, per ongeluk. Nee, bijna maandelijks en opzettelijk. Naast de schrik en hoge kosten dus een grote uitdaging om te voorkomen dat dit bijzondere gebouw wordt vernield door een paar met stenen gooiende personen. Dus, kleine, lieve onschuldige vandalen, ga eens in de tuin van je ouders staan met een steen in je hand, rook een joint tijdens het eten of misschien beter; sluit je aan bij een honkbal team.
Tanja Wassenberg