Race of the Classics
In deze rubriek staan we even stil bij een typisch IJmuidens onderwerp aan de hand van een foto en naar aanleiding van de actualiteit, een bijzondere gebeurtenis, een evenement of gewoon een van de mooie taferelen die IJmuiden biedt. In deze aflevering aandacht voor de Race of the Classics, die afgelopen zaterdag zorgde voor een typisch sailgevoel bij IJmuiden.
Door Erik Baalbergen
Als doorgewinterde landrot heb ik toch iets met schepen. Het zullen m’n IJmuidengeoriënteerde genen wel zijn. Vooral van vissersschepen en klassieke zeilschepen kan ik genieten. Bijna elk weekend pik ik een kantje om m’n portie vissersschip op te doen. Even genieten van de kleuren en geuren. Zelfs tijdens een vakantie of een weekendje weg probeer ik een haventje te pikken om zo’n portie tot me te nemen.
Porties klassieke zeilschepen zijn schaarser. Maar als de kans zich voordoet, probeer ik er bij te zijn. En wat dat betreft biedt IJmuiden voldoende gelegenheden. Naast de vijfjaarlijkse Sail en Pre-Sail, die we in 2020 helaas slechts uitsluitend aan onze neuzen voorbij zagen gaan, kunnen we dikwijls klassieke zeilschepen spotten die langsvaren tussen zee en Amsterdam of die aanmeren aan een van onze kades.
Lust voor het oog
Recentelijk voer het trans-Atlantische zeilend vrachtschip Tres Hombres langs, richting Amsterdam. Zulke klassiekers zijn een lust voor het oog! Bij de havenfestivals kunnen we vaak genieten van de Morgenster, die daarbij ook nog cruises onder zeil op zee maakt. Tijdens de zomermaanden kunnen we regelmatig de prachtige clipper Stad Amsterdam aan de Trawlerkade bewonderen. En op de helling van Van Laar kunnen we soms zo’n klassiek zeilschip van top tot teen, nou ja, van masttop tot kiel, bekijken. Toch zie ik ze liever in hun element, in het water.
Twee keer per jaar kan ik m’n hart ophalen bij de passage van de klassieke zeilschepen van de Race of the Classics. Sinds 1989 wordt in april de jaarlijkse editie van de “rees” georganiseerd voor studenten van Nederlandse universiteiten en hogescholen. Sinds 2006 wordt in oktober een jaarlijkse editie georganiseerd voor jonge medewerkers van grote bedrijven, de Race of the Classics for Young Professionals. De zeilevenementen worden georganiseerd door de gelijknamige stichting, die het behoud van ons varend erfgoed als een van de belangrijkste doelstellingen heeft.
Varend erfgoed
De studenten en medewerkers varen onder begeleiding van ervaren schippers en bemanningsleden op de Noordzee. De startplaats is Rotterdam. Na een klein weekje eindigt de laatste zee-etappe op zaterdagmiddag bij IJmuiden. Als de wind gunstig is, kun je sommige schepen met bollende zeilen tussen de pieren zien opdoemen. Maar ook zonder de zeilen is het binnenvaren van de rees-armada vanaf de kop van de haven een genot om te zien.
Tot enkele jaren geleden overnachtten de deelnemers de laatste nacht in een van onze havens, maar tegenwoordig varen ze naar Beverwijk. Op zondag varen ze door naar het IJ bij Amsterdam voor de finale met eindfeest.
Afgelopen zaterdag werd ik vroeg in de morgen verrast met acht deelnemende schepen van de april-editie, die aan onze Trawlerkade hadden overnacht. Bij het vroege ochtendlicht toog ik richting haven om plaatjes te schieten. De bemanningen waren al druk aan het werk. Vanaf acht uur voeren ze uit voor de laatste zee-etappe. Omdat ik als enige op de wal achterbleef, mocht ik m’n handen ook nog even laten wapperen bij het losgooien van de Catherina. De schepen voeren op de motor uit, want het was windstil. Pas buitengaats werden de zeilen gehesen.
Tegen half twee liep het eerste zeilschip weer binnen, spoedig gevolgd door de andere tien deelnemers. Verder op zee zag ik dat de laatste zeilen weer gestreken werden, dus blijkbaar was er toch voldoende wind op zee om onder zeil te gaan. Ondanks de regen, variërend van miezer tot stort, heb ik genoten van de zeilschepen, m’n portie weer binnengehaald en m’n sailgevoel weer wat opgekrikt.
Fotobijschrift: Enkele deelnemers van de 33ste Race of The Classics, afgelopen zaterdagmorgenvroeg aan de Trawlerkade. Foto: Erik Baalbergen