Velsen – Behalve de leegte die Gertjan Huijbens achterlaat in Velsen, laat hij ook een grote erfenis achter op maatschappelijk/sociaal gebied. Een erfenis waar we allemaal trots op zijn en die zijn vrouw José, samen met een hecht team, voortzet. In zijn geest met een vleugje José eraan toegevoegd. Study Consultancy zetelt nu in het Bolwerk en startte nog voor het overlijden van Gertjan het project Huiswerkbegeleiding PLUS in samenwerking met de gemeente Velsen. Want iedere leerling heeft recht op hulp bij school en studie, ongeacht de portemonnee en de leefomstandigheden van de ouders. Tijdens de lockdown nam Huiswerkbegeleiding PLUS een bijzondere vorm aan waar José ‘retetrots’ op is. En zij niet alleen. 

Door Ingeborg Baumann

Birgitta Pijnaker begeleidt tijdens de lockdown als ‘hoofdjuf’ vijftien kwetsbare scholieren in wijkcentrum De Stek in Velsen-Noord. ,,Zet je er wel bij dat ik dat absoluut niet alleen doe? Zonder Yoeki de Ruiter, Shady Daoud, Jeroen de Groot, Casper Fakhouri en Iza Ozga en jeugdwerker Lars Steenken zou ik natuurlijk nergens zijn.’’ De groep bestaat uit jongeren van verschillende nationaliteiten die thuis niet de mogelijkheid hebben om de online lessen te volgen. Hun ouders kunnen niet helpen omdat ze de Nederlandse taal in woord en geschrift niet genoeg machtig zijn. Ze hebben geen idee wat het kofschip is en kunnen de lap tekst tijdens bijvoorbeeld geschiedenis echt niet volgen. En die hulp was tijdens de lockdown wel nodig, zullen veel vaders en moeders inmiddels beamen. 

School’s Cool

Birgitta is in dit project gerold via School’s Cool. School’s Cool biedt mentorhulp aan brugklassers waarvan de school verwacht dat ze moeite te gaan krijgen op de middelbare school. ,,Gertjan vroeg of het niets voor mij zou zijn, dat Huiswerkbegeleiding PLUS. En ik vind het zo vreselijk leuk! Ik heb wel wat met die pubers. Ik kom uit een heel ander beroep maar begeleidde mijn eigen zoon zijn schooltijd door. Hij heeft dyslexie maar volgt nu een HBO opleiding. De uitdaging om te snappen wat leerlingen niet snappen vind ik heel bijzonder en ik zie dat er dingen in kinderen zitten die er zonder begeleiding niet uitkomen. Natuurlijk ben ik niet almachtig. Van wiskunde snap ik zelf ook niets. Maar daar hebben we dus onder andere dat team voor.’’ Het is heel duidelijk dat Birgitta razend enthousiast is en verschrikkelijk trots op alles wat de scholieren, haar team en zij toch maar bereikt hebben. Zelfs in die moeilijke lockdown periode.

Kleine pauze  

Rond kwart voor 11 iedere dag, in de ‘kleine pauze’, start het klasje in De Stek. Vijftien meisjes en jongens met ouders van verschillende nationaliteiten, andere culturele achtergrond, verschillende klassen en scholen en op verschillend niveau. Ga er maar aan staan. Birgitta vertelt: ,,We redden het met z’n allen. Maar het kind moet het wel zelf willen. Het komt ook voor dat ze zeggen: ‘het moet maar ik wil niet’. Dan zeg ik: ‘dus je wilt blijven zitten’. Dat willen ze natuurlijk niet. Of ze zijn gewoon bang, dat komt ook voor. Ik vertel ze dan dat ze niet bang hóeven zijn. Lars zit ook in De Stek als jeugdwerker en die helpt veel. Er worden bijvoorbeeld in elke pauze leuke dingen georganiseerd. Biljarten, een gezonde snackbar, een quiz en noem maar op. In principe is het eigenlijk leuker dan alleen op je kamer achter je computer. Ik heb ook regelmatig contact met de ouders om ze te coachen. Het blijkt dat de ouders daar echt prijs op stellen.  Vaak met mijn neef Shady, die spreekt Arabisch en dan is het ijs vaak meteen gebroken. Er zitten hier echt alle nationaliteiten door elkaar. Kinderen met een Syrische, Iraanse, Afghaanse en Marokkaanse achtergrond onder andere. En verder doe ik, vaak samen met de vader of moeder, de mentorgesprekken op school.’’

Weglopen

,,Ze lopen weg met me!’’, zegt Birgitta. ,,Hoe dat komt? Ik denk omdat ik heel direct ben. Nergens doekjes om wind. Ik ben natuurlijk al wat ouder en als ik wil kan ik heus wel diplomatiek zijn maar het zit niet bepaald in mijn karakter. Soms noem ik mezelf Eucalypta, weet je nog, die heks. Dat hebben de kinderen opgezocht en ze lagen dubbel. Maar het zijn niet allemaal mijn kinderen, ik ben de moeder niet en ik ben de oma niet. Ik heb wel ervaring, ook levenservaring. De ouders bepalen samen met het kind wat er gebeurt en wat er belangrijk is. Ik help alleen maar.’’ 

Vruchten 

Dat helpen werpt zijn vruchten af. Als we over niveaus spreken dat zijn er in het groepje vijf kinderen die een schoolniveau hoger kunnen gaan doen. Bijvoorbeeld van VMBO naar HAVO. Hartstikke knap natuurlijk. Belangrijker misschien wel is het dat het negatieve zelfbeeld van de scholieren sterk verbetert. Ze worden zelfverzekerd. Ook al omdat ze in een groepje zitten met kinderen die dezelfde moeilijkheden ondervinden en ze geen uitzondering zijn. Birgitta geeft een voorbeeld: ,,Een van de meisjes doet Mavo en met een 9 voor Engels en Frans vroeg ik me af of ze geen niveau hoger aan zou kunnen. Maar school had gezegd: ‘daar heb je geen zelfvertrouwen genoeg voor’. Terwijl er uit de test kwam dat ze HAVO/VWO aan zou kunnen. Je begrijpt dat ik onwijs trots ben als dat dan wel lukt. Samen met ons. Maar helemaal op eigen kracht. Ik begeleid en signaleer alleen.’’

Moeilijk

Natuurlijk is het niet alleen maar rozengeur, maneschijn, lieve kindjes en tienen op het rapport. Natuurlijk is het soms een moeilijke groep. Die kinderen hebben allemaal een andere achtergrond en opvoeding en ze hebben het niet allemaal makkelijk gehad in hun jonge leventje. Birgitta en haar vijf begeleiders hebben vaak de handen vol en moeten improviseren om zaken niet uit de hand te laten lopen. Maar Yoeki, Shady, Jeroen, Casper, Iza en jeugdwerker Lars zijn zelf nog jong, heel betrokken en misschien wel een beetje helden in de ogen van de 15 leerlingen. En Birgitta zegt: ,,Ik heb ook de steun van José, de ervaring en kennis van Gijs en de coördinerende kwaliteiten van Inge hard nodig soms. Vooral als ik te veel als ‘moeder’ ga denken.’’ Er zit wel een gelukkige Birgitta te vertellen over haar ‘kinderen’, een trotse Birgitta laat rapporten en foto’s zien en een bevlogen Birgitta blijft positieve zaken benoemen. Mooi voorbeeld dat met samenwerking en enthousiasme een stokpaardje van onze Gertjan, participatie en inclusiviteit, zo goed uitpakt. Een prachtige erfenis.   

Foto’s: aangeleverd