Gerard Rommers verzamelt klokken
Velsen – Jarenlang werkte Gerard Rommers bij Koninklijke Hoogovens, het huidige Tata Steel. In 2002 kreeg hij op 57-jarige leeftijd de kans om met vervroegd pensioen te gaan en dat was voor hem het moment om te gaan nadenken over zijn tijdsbesteding. Samen met zijn vrouw Betsy verhuisde hij van Velserbroek naar IJmuiden, om dichter bij de kleinkinderen te kunnen zijn. Tijdens een vakantie in Oostenrijk ving Gerard een gesprek op van twee dames op een terras. Eén van hen was thuis aan de grote schoonmaak begonnen en vertelde: ,,Alles wat ik niet nodig heb, heb ik eruit gegooid.’’ Gerard Rommers: ,,Toen dacht ik: ‘Als men iets zo gemakkelijk weggooit, geeft men het ook gemakkelijk weg.’ En opeens had ik het. Ik ging klokken verzamelen.’’ De vraag werpt zich natuurlijk op waarom hij specifiek voor klokken koos. Voor het antwoord moet hij ver terug, naar zijn vroege jeugdjaren. ,,Ik heb geen fijne jeugd gehad. Toen ik een jaar of negen was, vond ik wat afleiding in klokken. Toen was ik ze ook al aan het verzamelen.’’
Inmiddels staat Gerard Rommers bij veel mensen bekend als groot liefhebber en kenner van klokken. In de woning van het echtpaar hangen er maar liefst honderd, daarnaast beschikt Gerard over een opslagruimte waar nog veel meer uurwerken te vinden zijn. Regelmatig heeft hij in deze krant oproepjes geplaatst om zijn verzameling verder te kunnen uitbreiden. Hij gaat dan zelf bij mensen langs om een klok op te halen. ,,Ik mag overal binnenkomen, er is niemand die mij wegstuurt. Je ziet ook een heleboel, als je ergens komt. Maar je kunt nergens over praten’’, legt hij uit. Discretie heeft hij hoog in het vaandel staan. Hij kiest zijn woorden dan ook zorgvuldig, als hij ons enkele verhalen achter de klokken prijsgeeft. Want achter elk uurwerk dat in zijn bezit is, schuilt een verhaal. Niet alleen over de klok zelf, maar ook over de mensen aan wie de klok toebehoorde, voordat Gerard hem in handen kreeg. ,,Ik heb mijn verzameling grotendeels te danken aan het vertrouwen dat de mensen mij geven’’, zegt hij met trots.
De oudste klok in zijn bezit dateert uit 1725. ,,Gekregen van een dame uit Haarlem’’, glundert hij. Er tegenover hangt een exemplaar uit 1800. ,,Die is me het meest dierbaar. Ik haalde hem op in Heemstede. Hij was eigendom geweest van een mevrouw die overleden was. Toen ik daar binnen kwam, hebben we eerst ongeveer een kwartier rondjes om die klok gelopen, om hem goed te bekijken. Het probleem was dat die mevrouw bij leven had gezegd dat de klok niet verkocht mocht worden. Ik werd gevraagd om een euro voor de klok te geven, dan was de klok eigenlijk niet verkocht en ook niet weggegeven en zo zou moeder zaliger dus niet teleurgesteld zijn.’’ Op de schoorsteenmantel staat een mooie Franse pendule. ,,Die was stuk, maar ik kreeg hem weer aan de praat. De man die hem kwam brengen, had hem van zijn zus gehad. Toen ik belde dat de klok klaar was, kwam hij met zijn vrouw hierheen. Hij vroeg me wat de klok eigenlijk waard was. Ik noemde de prijs en toen zeiden ze: ‘Hou hem maar, hij is hier goed terecht gekomen.’ Sindsdien staat hij hier.’’
Vaak wordt Gerard door mensen gebeld met de vraag of hij een klok kan repareren. In veel gevallen lukt dat ook wel, maar hij heeft altijd nog een echte expert achter de hand, voor als hij er zelf niet meer uit komt. Hij wijst naar een klok aan de wand en vertelt: ,,Van deze was het veertje kapot. Ik heb er een nieuw veertje voor gemaakt van een pianosnaar. Hij loopt weer perfect!’’ Ooit ontving hij een telefoontje met de vraag of hij zijn klokken ook verkocht. ,,Nee, ik verkoop ze niet. Maar ik wilde wel het verhaal achter die vraag horen, dus ik ben naar die man toegegaan en ik nam een klok mee. Wat bleek? Zijn vrouw was dement geworden en naar een tehuis gegaan. Ze hadden veel spullen meegenomen daarheen en nu zat hij zonder klok. Ik heb de klok, die ik bij me had, voor hem opgehangen en afgesteld. Hij legde vijftig euro op tafel. Ik zei dat hij dat geld snel weer van tafel moest halen, anders zou ik de klok weer meenemen.’’ Ook bijzonder: ,,Een mevrouw belt me af en toe op omdat de batterij van haar horloge leeg is. Maar het gaat volgens mij helemaal niet om die batterij, het gaat vooral om het praatje bij een kopje koffie.’’
Heeft u een bijzondere verzameling en wilt u deelnemen aan de rubriek Velsen Verzamelt? Stuur dan een e-mail naar redactie@jutter.nl met uw telefoonnummer en een korte omschrijving van wat u verzamelt.