Driehuis – Spelen op zijn tuba…? Nee, dat doet Frans Heeremans (1929) niet meer. Een aantal jaren geleden beëindigde hij zijn carrière als spelend lid bij de plaatselijke muziekvereniging Soli. Sindsdien is hij erelid. Inmiddels al tachtig jaar lang. In zijn woning in Driehuis haalt hij samen met Bertus Molenaar (1942) herinneringen op aan de vele mooie jaren die ze samen bij de vereniging hebben beleefd. Molenaar maakt inmiddels zeventig jaar deel uit van Soli en speelt nog steeds mee.

Dat Frans Heeremans lid werd van muziekvereniging Soli, lag eigenlijk min of meer voor de hand. ,,Mijn vader was ook lid, het was gewoon vanzelfsprekend.’’ Voor Bertus Molenaar geldt hetzelfde: ,,Mijn opa zat zelfs in het oprichtingsbestuur. En mijn vader was ook tachtig jaar lid. Maar ook al mijn ooms moesten aan de toeter, hoor. Je kwam bij de vereniging veel familie tegen.’’ Over de beginperiode herinnert ‘’Ome Frans’’, zoals de heer Heeremans door de leden van de vereniging liefkozend wordt genoemd, zich: ,,Je moest eerst op school les over breuken hebben gehad, want dan wist je wat 1/8 en 1/16 was en kon je noten leren lezen.’’ Net als Bertus Molenaar speelde hij in eerste instantie op een kleine hoorn. Later verruilde hij dat instrument voor de tuba. ,,Ik ben eerst nog op de trompet begonnen. Maar het werd uiteindelijk de tuba. Die heeft een groter mondstuk. Dat vond ik gemakkelijker.’’ Bertus Molenaar koos voor de trombone. ,,Omdat die heel erg nodig waren op dat moment. Maar veel keus had je niet, hoor.’’ Nog altijd blaast hij zijn partijtje mee tijdens de wekelijkse repetities op de dinsdagavond. ,,Zeventig jaar elke week op dinsdag repeteren, uitgezonderd de vakanties. Ik kwam bij de vereniging toen die het veertigjarig bestaan vierde. Destijds werd een collecte gehouden om een nieuwe bugel te kunnen kopen voor ome Jaap Oudendijk. Ik mocht de oude bugel hebben. Ik kreeg een muziekboekje van Kessels en ze zeiden ‘Ga het maar proberen.’ Later werd het een hoorn waarop ik mocht spelen.’’

Optreden voor de Noorse koning

Aanvankelijk was er alleen een harmonieorkest binnen de vereniging, maar in 1949 veranderde dat: ,,Er werd een tamboerkorps opgericht, er werd gespeeld op zelfgemaakte trommels. Er was wel enige strijd tussen die twee onderdelen. De leden van het tamboerkorps vonden dat ze op straat veel beter tot hun recht kwamen dan die ouwe lullen van de harmonie. Tegelijk waren er ook leden van de harmonie die dat tamboergebeuren naar niets vonden. Maar later kwam dat allemaal wel aardig bij elkaar.’’ Destijds ging het de vereniging lang niet altijd voor de wind. Het ledental was soms amper voldoende om de bezetting rond te kunnen krijgen. ,,Toen de jongens van Spaarnebazuin erbij kwamen, werd het weer wat.’’ Een flinke stap voorwaarts maakte Soli toen in 1959 instrumenten en uniformen werden overgenomen van een opgeheven vereniging uit Den Haag. ,,Toen speelden we voor het eerst in uniform. Ja, daarvoor hadden we wel allemaal een wit overhemd aan en een blauwe stropdas, maar dit waren onze eerste echte uniforms.’’ Een bijzonder optreden in die jaren, dat veel indruk heeft gemaakt op beide heren, is de uitvoering geweest ter gelegenheid van het bezoek dat de Noorse koning Haakon VII bracht aan Nederland. ,,Hans Waanders was toen directeur van de muziekschool, die zat toen nog aan het Moerbergplantsoen. Hij kreeg de opdracht om met alle muziekvereniging uit Velsen de Koningsmars te spelen. Man, wat is dat een zooitje geworden.’’

Eigen muziekcentrum

Frans Heeremans en Bertus Molenaar hebben samen heel wat repetitieruimtes van binnen gezien. Regelmatig moest Soli in die beginjaren verhuizen naar een ander onderkomen. Daaraan kwam in 1974 een eind met de bouw van een eigen onderkomen. ,,Het was een semipermanent gebouw van de PTT, dat niet meer nodig was. Het stond in Leidschendam, daar hebben we het gesloopt en vervolgens hier weer opgebouwd. Maar er was nog even sprake van paniek, want we hadden het gekocht en toen ging de verkopende partij failliet! We hebben toen een advocaat in de arm genomen en uiteindelijk het bedrag van 35.000 gulden op basis van persoonlijke leningen van de bestuursleden betaald.’’ Bertus Molenaar herinnert zich hoe hij met de documenten bij de bestuurders thuis langs moet en ook hun echtgenotes moest laten tekenen. ,,Nou, die vonden dat niet zo lekker. Maar het is allemaal goed gekomen.’’ Niet lang na zijn pensionering als automonteur besloot Frans Heeremans om het ook binnen de vereniging wat rustiger aan te gaan doen. Met het spelen in het harmonieorkest stopte hij, maar wel verleende hij nog regelmatig zijn medewerking aan de optredens van de boerenkapel. Daarnaast droeg hij zorg voor het onderhoud aan de vloer in het muziekcentrum en stond hij eens per week achter de bar. Bertus Molenaar, die veel inwoners uit de regio kennen van zijn muziekhandel in Santpoort, die hij vorig jaar definitief sloot, geniet nog volop van de repetities en uitvoeringen van de vereniging. Inmiddels spelen ook kinderen en kleinkinderen van hem bij de vereniging. Dat laatste geldt overigens voor Frans Heeremans. ,,Het is een soort virus, dat raak je je leven lang niet kwijt. Je zet toch samen iets moois neer. Dat is fantastisch.’’

Concours

Momenteel wordt binnen de vereniging alweer druk geoefend voor deelname aan een concours in november. ,,Dat betekent dat er weer gestudeerd moet worden. We proberen het hoogste niveau vast te houden. Met alleen maar amateurs is dat een hele prestatie!’’ De gedachten dwalen weer even af naar het prille begin: ,,Het eerste concours was in ’s-Graveland. We moesten als verplicht stuk de ouverture Neron spelen en als vrije nummer hadden we een stuk van Bach gekozen. Die verplichte stukken, daar werd je niet goed van.’’ Het repertoire veranderde in de loop der jaren wezenlijk, maar altijd bleef de vereniging zich richten op het hoogst haalbare. ,,We zijn niet voor niets in 2019 vereniging van het jaar geworden. Dat zegt natuurlijk wel iets.’’ Tijdens de nieuwjaarsreceptie, eerder deze maand, werden naast Frans Heeremans en Bertus Molenaar ook zeven andere leden in de bloemen gezet. Pieter Betjes, Johan Barel, Bob ten Cate en Erik Hartendorf zijn elk vijfentwintig jaar lid, terwijl Floor Out, Willem Molenaar en Anja Jansen al vijftig jaar bij Soli musiceren. (Tekst: Bos Media Services)